Από νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου, η μεγάλη πέτρινη αυλή της Εκκλησίας κυρίως στα χωριά, είναι γεμάτη από τις γυναίκες που φτιάχνουν τις φούντες.
Με πρωταγωνίστρια την πρεσβυτέρα, το ανθισμένο σκηνικό, έχει μερικά πανέρια από βιολέτες, γαρύφαλλα, κρινάκια και φυσικά πολύ πρασινάδα. Δυόσμος βασιλικός μαντζουράνα και δενδρολίβανο, σκορπίζουν παντού το μεθυστικό άρωμα τους.
Ένα ματσάκι μέντας και στην μέση ένα γαρύφαλλο ή μια βιολέτα, τυλίγονται γερά με την κλωστή. Όταν έρχεται η ώρα του Εσπερινού, οι φούντες πρέπει να βρίσκονται έτοιμες σε μια λεκάνη με νερό, για να διατηρηθούν δροσερές ως την επόμενη ημέρα, την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης. Το έθιμο των φουντών έχει βαθιές ρίζες, που φθάνουν μέχρι και τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Τα λουλούδια τυλιγμένα σε φούντες, συμβολίζουν τα μυρωδάτα άνθη και βασιλικά, όπου ανάμεσα τους ήταν κρυμμένος ο Τίμιος Σταυρός.
Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, στην Θεία Λειτουργία, θα τις ευλογήσει ο Ιερέας πάνω από την Αγία Τράπεζα. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Ιερέας αφού τοποθετήσει μέσα σε ένα δίσκο με βασιλικό και δυόσμο τον Τίμιο Σταυρό, τον γυρίζει τρεις φορές στο Άγιο Βήμα και έπειτα τον τοποθετεί στο κέντρο του Ιερού Ναού, για προσκύνημα. Στο τέλος μαζί με το Αντίδωρο ο Ιερέας, μοιράζει και από μια Αγιασμένη φούντα στους πιστούς, την οποία συνήθως την τοποθετούν εμπρός στα Εικονίσματα του σπιτιού.
Κάθε χρόνο, όλες οι Εκκλησίες στα χωριά και στην πόλη, πλημμυρίζουν με αρώματα από τις ανθισμένες φούντες. Στα χωριά δεν αγοράζουν λουλούδια, αφού η κάθε νοικοκυρά έχει πάντα στην αυλή της ανθισμένες γλάστρες και παρτέρια, από μυρωδάτα άνθη και πρασινάδα. Έτσι πηγαίνει στην Εκκλησία το δικό της μερίδιο, για να γίνουν οι φούντες.
Μεσούσης της Μεγάλης Σαρακοστής, η Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης, είναι αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό, όπου μαρτύρησε ο Χριστός, για την σωτηρία των ψυχών. Αυτή την σωτηρία των ψυχών, αναζητά πλήθος πιστών, σε όλες τις Εκκλησίες την Κυριακή των φουντών.
Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη