Το πανηγύρι στο ναό των Αγίων Αποστόλων είναι ένα από τα πιο ονομαστά στο νησί. Το απόγευμα της παραμονής της γιορτής, στις 29 Ιουνίου, μετά τον πανηγυρικό εσπερινό, πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται στον προαύλιο χώρο του ναού, όπου προσφέρονται παραδοσιακά φαγητά της Αντιμάχειας και κρασί. Στο γλέντι που ακολουθεί, μία ορχήστρα από ντόπιους μουσικούς παίζει παραδοσιακούς σκοπούς με τη συνοδεία των παραδοσιακών οργάνων του νησιού, της λύρας, του βιολιού και του λαούτου. Τα φαγητά έχουν προετοιμάσει γυναίκες της ενορίας με τοπικά προϊόντα που είναι είτε δωρεά των πιστών είτε της ενορίας. Την κυριώνυμο ημέρα, στις 30 Ιουνίου, τελείται η Θεία Λειτουργία και ακολουθεί η προσφορά πλούσιου πρωινού στους πιστούς.
Η κουζίνα της Αντιμάχειας είναι ονομαστή και πολλά από τα παραδοσιακά εδέσματα προσφέρονται στο τραπέζι του πανηγυριού. Από τα φαγητά που προσφέρονται το βράδυ ξεχωρίζουν τα πιτταρίδια, που είναι πλατιά χειροποίητα ζυμαρικά βρασμένα σε ζωμό, η γίδα βραστή και το τυρί της πόσας ή κρασότυρο, που είναι κατσικίσιο τυρί που διατηρείται σε κρασί. Σύμφωνα με την παράδοση, τις κατσίκες προσέφεραν στο πανηγύρι των Αγίων Αποστόλων οι “πιστικοί”, όπως ονομάζονταν οι βοσκοί του χωριού, οι οποίοι κατοικούσαν σε μάντρες έξω από το χωρίο, και κατέβαιναν μαζί με τις οικογένειες τους στην Αντιμάχεια για τις μεγάλες γιορτές και τα πανηγύρια. Μάλιστα, στα πανηγύρια χόρευαν πρώτοι για να μπορέσουν να επιστρέψουν νωρίς στα κοπάδια.
Ο ναός των Αγίων Αποστόλων, στον προαύλιο χώρο του οποίου τελείται το πανηγύρι, οικοδομήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στη θέση ενός παλαιότερου ναού, ως ενοριακός. Ο πρώτος αυτός ναός άρχισε να κτίζεται μετά το 1846, στην συνοικία της Παλιάς Παναγιάς, κοντά στον ομώνυμο ναό που ήταν αφιερωμένος στα Εισόδια της Θεοτόκου. Την ίδια περίοδο υπάρχει στο νησί, παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, ένας οργασμός ναοδομικής δραστηριότητας. Στην πόλη της Κω οικοδομείται εκ θεμελίων ο νέος μητροπολιτικός ναός του Αγίου Νικολάου, ο οποίος ισοπεδώθηκε στον σεισμό του 1933 και δεν σώζεται, και ο ναός των Ασωμάτων στ’ Αφενδιού. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, πρωτεργάτης στην οικοδόμησή του ήταν ο αρχιερατικός επίτροπος της Αντιμάχειας, παπά Ζαχαρίας και το οικόπεδο δώρισε ο ιερομόναχος Γεράσιμος. Ο νέος ναός ακολουθούσε ένα τολμηρό σχέδιο για τα δεδομένα και τις συνθήκες της εποχής. Ήταν ένα επιμήκες κτίσμα με τρούλο και δυτικά είχε ένα προστώο με είσοδο από τρία τόξα που στηρίζονταν σε κίονες και εξώστη για τους κατηχούμενους. Ο ναός έπαθε μεγάλες βλάβες στον σεισμό του 1926, ενώ στον μεγάλο σεισμό του 1933 κατέρρευσε ο τρούλος. Η εκ θεμελίων καταστροφή του έγινε την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, το 1943-1944, όταν οι Γερμανικές αρχές κατοχής κατεδάφισαν τον ναό και χρησιμοποιούσαν το οικοδομικό υλικό του για την ανέγερση ενός θεάτρου. Οι μόνες μνήμες από τον παλιό ναό είναι οι μαρτυρίες τωνΚωδίκων της Μητρόπολης Κώου και Νισύρου, των κατοίκων, αλλά και των περιηγητών, όπως του Γάλλου αρχαιολόγου Oliver Rayet. Ο Rayet, επισκεπτόμενος την περιοχή το 1871 θαύμασε το ναό, η οικοδόμηση του οποίου ήταν σε εξέλιξη, σημειώνοντας ότι απηχούσε τη βυζαντινή παράδοση και τα νέα επιτεύγματα που ακολουθούσαν την αναβίωση της παράδοσης από τους Συριανούς αρχιτέκτονες. Σημείωνε, μάλιστα, πως ο ναός ήταν δύσκολο να ολοκληρωθεί, λόγω της ανέχειας και της δεινής οικονομικής κατάστασης των κατοίκων.
Ο νέος ναός οικοδομήθηκε στην ίδια θέση στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Το θέατρο των Γερμανών κατεδαφίστηκε και χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες πέτρες, που προέρχονταν από τον αρχικό ναό, για την ανέγερσή του. Είναι ένα κτίσμα στο σχήμα του ελεύθερου σταυρού με τρούλο και έναν νεώτερο πετρόκτιστο νάρθηκα στα δυτικά. Ο νάρθηκας έχει τρίτοξη είσοδο, όπως ο παλαιός ναός των Αγίων Αποστόλων και στην οικοδόμησή του χρησιμοποιήθηκαν πολλά αρχαία και βυζαντινά μαρμάρινα γλυπτά, που πιθανόν προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή της Αντιμάχειας. Μπορεί κανείς να δει μία επιγραφή του αρχαίου Δήμου των Αντιμαχειδών του 2ο αι. π.Χ., ένα γλυπτό με τη μορφή του Ηρακλή, καθώς και μαρμάρινα αρχιτεκτονικά γλυπτά από παλαιοχριστιανικές βασιλικές, όπως κιονόκρανα και κίονες με σταυρούς και θωράκιο από τέμπλο Ιερού Βήματος. Στο εσωτερικό του είναι κατάγραφος, με νεότερες βυζαντινού τύπου τοιχογραφίες.
