Η γιορτή του κρασιού στην Ευαγγελίστρια στο Ασφενδιού, διοργανώνεται περί τα τέλη Αυγούστου στο πλαίσιο των Θερινών Ιπποκρατείων.
Η γιορτή πραγματοποιείται στο θεατράκι του οικισμού της Ευαγγελίστριας στο Ασφενδιού. Η γιορτή ξεκινά από τον ναό της Ευαγγελίστριας, με τον κόσμο να συγκεντρώνεται στην ονομαζόμενη “Παλιά πλατεία” της συνοικίας της Ευαγγελίστριας, με προπομπούς το χορευτικό συγκρότημα του συλλόγου Θεόκριτου, με τοπικές φορεσιές. Στο θεατράκι υποδέχονται τον κόσμο με κέρασμα από τοπικά κρασιά. Ο χώρος είναι στολισμένος με κλήματα με σταφύλια, ξύλινα βαρέλια κρασιού, πήλινες κανάτες και ένα ξύλινο πατητήρι. Ακολουθεί δρώμενο με την αναπαράσταση της διαδικασίας παραγωγής του κρασιού: νεαρές κοπέλες, ντυμένες με την παραδοσιακή φορεσιά της περιοχής, ξεκινούν τον τρύγο, μαζεύοντας σταφύλια σε μεγάλα κοφίνια και στη συνέχεια, μαζί με μικρά παιδιά, γεμίζουν το πατητήρι και φτιάχνουν τον μούστο. Ακολουθούν παραδοσιακοί χοροί, ενώ τα παιδιά του συλλόγου κερνάνε τον κόσμο σταφύλια και κρασί.
Το Ασφενδιού, που απλώνεται στη βόρεια πλαγιά του όρους Δικαίου είναι από τα πιο παλιά χωριά της Κω και συνδέεται ιστορικά με την βυζαντινή Μονή των Σπονδών, του 13ου αιώνα, το καθολικό της οποίας ταυτίζεται με τον ναό της Κοίμησης Θεοτόκου ή Παναγίας Κουβουκλιανής (το Κουβούκλιον), που βρίσκεται στη Ζια. Στην περιοχή κατείχε κτήματα η αυτοκρατορική οικογένεια: ο Νικηφόρος Μελισσηνός και η σύζυγός του Ευδοκία, αδερφή του αυτοκράτορα Αλέξιου Α’ Κομνηνού.
Ο ναός της Ευαγγελίστριας οικοδομήθηκε τον 19ο αιώνα και, σύμφωνα με τις πηγές, είχε στην ιδιοκτησία του αμπελώνες και ελαιόδεντρα. Οι κάτοικοι της συνοικίας καλλιεργούσαν, κυρίως, τα χωράφια που εκτείνονταν στον κάμπο του σημερινού Ζηπαρίου και είχαν πλούσια σοδιά.
Το κρασί της Κω είναι ονομαστό από την αρχαιότητα. Μάλιστα, η Κως χαρακτηρίστηκε από τον Στράβωνα ως «εὔκαρπος πᾶσα, οἴνῳ δὲ καὶἀρίστη».
Ο Κώος γιατρός Ιπποκράτης και πατέρας της ιατρικής (460-377 π.Χ.), βασίζεται στις μελέτες των φυτών, βοτάνων της Κω στη συγγραφών του έργου Περί Διαίτης (Α’-Δ’), όπου περιγράφει τους κανόνες της σωστής διατροφής. Το κρασί, σύμφωνα με τον Ιπποκράτη, έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Καταγράφει τρεις ποικιλίες: τον «λευκοκῷον» ή «τεθαλαττωμένον οἶνον», τον «πτελεατικὸν οἶνον», τον «hippocoum vinum» (ιπποκώος οίνος) και τέλος το κρασί γνωστό ως «ὑδαρεῦς οἶνος».
Ο ονομαστός τεθαλαττωμένος οἶνος της Κω ταξιδεύει κατά την αρχαιότητα σε όλες τις μεσογειακές ακτές, καθώς και στις περιοχές του Δούναβη και της Μαύρης Θάλασσας.
Η παράδοση της παραγωγής του κωακού κρασιού συνεχίζεται και στην βυζαντινή περίοδο, και ο Κῷος οἶνος αναφέρεται από τον Μιχαήλ Ψελλό.
Στον 17ο και 18ο αιώνα, στις πλούσιες εξαγωγές του εύφορου νησιού, που γίνονται προς την Μασσαλία, την Μάλτα και την Ιταλία, αλλά και την Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια, μαζί με το ονομαστό σερμπέτι, τα λεμόνια και τα πορτοκάλια, περιλαμβάνεται και το εξαιρετικής ποιότητας κρασί.
Σήμερα, οι αμπελώνες της Κω, με τις ιδιαίτερες ποικιλίες και χάρις στο γόνιμο έδαφος και τους πλούσιους υδάτινους πόρους, δίνουν εξαιρετικής ποιότητας κρασιά, ακολουθώντας την παράδοση αιώνων.