Ο περικαλλής Ιερός Ναός, που έχτισαν οι ευσεβείς κάτοικοι του ορεινού χωριού Ασφενδιού, στον κάμπο του Ζιπαρίου, γιορτάζει με ιδιαίτερη λαμπρότητα, την ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου μας.
Αφού γίνει ο Αρχιερατικός πανηγυρικός Εσπερινός, το απόγευμα της Τετάρτης, από τον εκάστοτε Μητροπολίτη και με πολλούς συλλειτουργούς ιερείς, μοιράζονται λουκουμάδες προς τους ευλαβείς προσκυνητές.
Την Πέμπτη, ημέρα της Εορτής της Αναλήψεως, τελείται η Θεία Αρχιερατική Λειτουργία, στον κατάμεστο Ιερό Ναό της Αναλήψεως, του Ζηπαρίου. Συνήθως από βραδύς, λαμβάνει χώρα παραδοσιακό πανηγύρι, στο προαύλιο της Εκκλησίας, με ντόπιους οργανοπαίκτες, που ανεβάζουν το κέφι με Δημοτικούς χορούς και τραγούδια.
Ήθη, έθιμα και παραδόσεις της Αναλήψεως, υπάρχουν πολλά και ποικίλα.
Την ημέρα της Αναλήψεως του Χριστού, υπάρχουν ακόμη διαδεδομένα μερικά έθιμα της λαϊκής μας παράδοσης.
Για παράδειγμα όσοι θέλουν να ξεκινήσουν τα μπάνια τους, περιμένουν μέχρι την Ανάληψη του Κυρίου. Οι παλαιοί πιστεύουν μέσα από τις λαϊκές παραδόσεις, πως επειδή ο Χριστός βρίσκεται μετά την Ανάσταση Του, για Σαράντα ημέρες στη γη, επισκέπτεται τις λίμνες, τα ποτάμια και τη θάλασσα. Επιβάλλεται να είναι καθαρές και να μην λούζονται οι άνθρωποι. Έτσι με περισσή αθωότητα οι πιστοί, προσδίδουν περισσότερη σημασία στην ανθρώπινη φύση του Κυρίου, νομίζοντας πως ως άνθρωπος πίνει νερό από τα ποτάμια και λούζεται στη θάλασσα. Όμως ο Χριστός με την Ανάσταση του, επανήλθε ως Πνεύμα στη γη και για αυτό είπε στην Μαθήτρια του ‘μη μου άπτου’ δηλ ‘μη με αγγίζεις.’
Άλλη μια συμπαθητική παράδοση λέει, πως το βράδυ δηλ την παραμονή της Αναλήψεως, οι πιστοί ανάβουν ένα κεράκι κοντά στο παράθυρο. Αν έχουν το ίδιο της Λαμπρής, ακόμη καλύτερα, για να φωτίζεται ο δρόμος του Χριστού, όταν ανεβαίνει στους Ουρανούς, συνοδεία με τους Αγγέλους. Που να ξέρουν πως ο Χριστός λέει.
‘Εγώ ειμί το Φως, η Αλήθεια και η Ζωή.’
Ωστόσο είναι κάποιες άγραφες παραδόσεις του λαού μας, που διαδίδονται από στόμα σε στόμα και κρατάνε ζωντανό τον σεβασμό και την αγνή πίστη, στην Χριστιανική Θρησκεία μας.
Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη