Στις 23 του Απρίλη γιορτάζει ο Στρατηλάτης Άγιος Γεώργιος. Είναι πολλά τα Εξωκλήσια αλλά και η μεγάλη Εκκλησιά στο χωριό Πυλί που φέρουν το Άγιο όνομα του.
Όπως ο Αη Γιώργης ο Μαστιχαριώτης, στο παραλιακό χωριό Μαστιχάρι. Ο Αη Γιώργης στα Μαυροκάμπια, στους πρόποδες του ορεινού χωριού Ασφενδιού. ο Αη Γιώργης του Μπέη, στην πεδιάδα της Μεσαριάς. ο Αη Γιώργης της Καρυδιάς, στους λόφους στην περιοχή Ηρακλής. Επίσης στην παλιά πόλη της Κω, υπάρχει ο Αη Γιώργης του Αρρεναγωγείου, που ήταν ο παλαιός, Ιερός Μητροπολιτικός Ναός.
Ο περίλαμπρος, Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου, στο χωριό Πυλί, γιορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα την μεγάλη μετά Πασχαλινή Γιορτή. Από την παραμονή το απόγευμα, τελείται Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, από τον εκάστοτε Μητροπολίτη. Ακολουθεί βραδινό παραδοσιακό πανηγύρι, με ντόπιους οργανοπαίκτες και με Δημοτικούς χορούς και τραγούδια. Προσφέρονται δε κρασί και νόστιμα εδέσματα, σε μια πλούσια τράπεζα.
Την επομένη την κυριώνυμον ημέρα, τελείται η Θεία Αρχιερατική Λειτουργία, με τους προσκυνητές από όλο το νησί, να ανηφορίζουν στο ορεινό χωριό Πυλί.
Μετά την λιτάνευση, της Ιεράς Εικόνας του Αγίου Γεωργίου, ακολουθούν οι καθιερωμένες ιπποδρομίες, το λεγόμενο μουλαρίδι. Το έθιμο αυτό, ξεκινά από τα παλιά χρόνια της Τουρκοκρατίας και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Επίσης σε μερικά Ιερά Εξωκλήσια, γίνονται ιπποδρομίες προς τιμήν του Αη Γιώργη. Επί Ιταλοκρατίας, το έθιμο προσπάθησαν να το καταργήσουν οι κατακτητές. Για αυτό και την ημέρα εκείνη στις 23 του Απρίλη του 1933, μετά την Θεία Λειτουργία, ακολούθησε ένας φοβερός σεισμός των 6,9 R που ισοπέδωσε την πόλη της Κω και κατέστρεψε μερικά χωριά.
Μετά την Ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων, το 1947 συνεχιστήκαν και πάλιν οι ιπποδρομίες. Στην αρχή λάβαιναν μέρος, γύρω στα 10 με 12 άλογα αυτοδίδακτων ιππέων. Το τρέξιμο και την όλη διαδικασία, την ανελάμβαναν οι δραγάτες ή αλλιώς οι αγροφύλακες, που έδιναν και το σύνθημα για να περάσουν τρέχοντας τα άλογα μπροστά από την μεγάλη Εκκλησιά του Αη Γιώργη. Το έπαθλο είναι μέχρι και σήμερα, ένα αυγό, το οποίο ο γραμματικός του χωρίου ή ο επίτροπος της Εκκλησίας, το έσπαζαν στο κούτελο του αλόγου.
Αργότερα οι ιπποδρομίες, εξελιχτήκαν σε κανονικό ιππικό συναγωνισμό, με στολές και με διακοσμημένες σέλλες στα άλογα. Φυσικά στον τερματισμό περιμένουν τους νικητές, διάφορα αθλοθετημένα βραβεία. Βέβαια υπήρχαν και μερικά ατυχήματα, αλλά τα τελευταία χρόνια με τη φροντίδα των Δημοτικών αρχών του χωριού και με την συνεργασία των πολιτιστικών συλλόγων, το έθιμο έχει μπει στη σωστή του βάση. Για αυτό και κάθε χρόνο, αποτελεί ξεχωριστό θέαμα καλά οργανωμένο, για τους προσκυνητές και ντόπιους κάτοικους στο χωριό Πυλί.
Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη